სივრცის სიცივეში
მე განვერიდე
უვრცესს
არ გთხოვე რიდე, უბრალოდ განგერიდე...
ისევ და აღარ,
კიდევ და რადგან
ხარ, მაგრამ არ ვარ...
მხოლოდ მიგონებ არა დროდადრო,
უფრო უდროოდ, გარეშე დროის...
ვარ მე–შენ, არა ჩვენ, მხოლოდ შენ, შენ–მე
მე _ მტკიცე და ლბილი
განგერიდები
ნელინელ...
ხელი ხელს ხელდახელ, ფეხდაფეხ, კვალდაკვალ, გზადაგზა
აქ ვარ და...
თვალი თვალს, თვალდათვალ
ფიქრდაფიქრ, დროდადრო ძველისძველ სხივით ვქსოვ
ჩემს რიდეს,
მე გისახსოვრებ ...
შეეფარე უვრცესს
ნუ მიმახსოვრებ...
იყო და არა იყო რა, ოთახში იდგა ყუთი, რომელზეც ერთ დროს ერთი ჩემი მეგობარი ხელებს ითბობდა, ამავე ყუთში ბებიაჩემი ვიღაც მარიებს, ბარბარებს და ა. შ. გაურკვეველი წაროშობის, სქესისა და ფერის ხალხს შესცქეროდა და მერე თვითონ რომ გოგოებს ეძახის, იმათთან ერთად ბჭობდა, თუ რა იყო მოსალოდნელი სამომავლოდ... მათი ამბებისა და ჩვენი ამბების, ანუ საინფორმაციოების ცქერისას შიგადაშიგ ბრაზობდა ხოლმე... განვლო ხანმა, ყოველივე გრძელდებოდა ჩვეულებისამებრ. ერთხელაც, ამ გაბრაზებისას მეც შევავლე თვალი ეკრანს რომ ეძახიან იმას და, ჰოი საოცრებავ, 12=13ო მამცნეს დიდის აღფრთოვანებით... ამ ყუთიდან რომ ჭეშმარიტება ღაღდებდა, აქამდეც არ იყო უცხო ჩემთვისაც კი.
ასეთ ჭეშმარიტებას ნაზიარებმა ბევრი ვიარე თუ ცოტა, მივადექი ფურცელს და ფანქარს, მივუსვ–მოვუსვი ხელი და ფურცელმა თქვა: ვთქვათ, 13 იყოს კ; ფანქარმა – 12 კი ჭ, მე კი გავიფიქრე, თუკი 13 კა 12 კი ჭ, მოდით 13–12 იყოს ჰ. ასე და ამგვარად კ–ჭ=ჰ. ამის შემდეგ ეს ტოლობა თუ მისი ორივე მხარე გავამრავლე საკუთარ თავზე, ავაკვადრატე რა... (კ–ჭ)(კ–ჭ)=ჰ(კ–ჭ); ასე იყო თუ ისე, ეს ფრჩხილებიც გავხსენი და დამხვდა აი რა: კ2–2კჭ+ჭ2=კჰ–ჭჰ ამაზე დიდხანს არ შევჩერებულვარ და სვლა განვაგრძე, ტოლობის ერთი მხარიდან მეორეში გადავიტანე რიცხვია თუ რაც არის ის და რა თქმა უნდა, ნიშანიც შევუცვალე, ტოლობა რომ არ დამრღვეოდა, ხუმრობა საქმე ხო არა იყო თორმეტს ვაცამეტებდი. კ2–კჭ–კჰ=კჭ–ჭ2–ჭჰ ეს კია ასე, მაგრამ ამეზე ხო არ შევჩერდები და იქნებ ფრჩხილებს გარეთაც გამეტანა რაღაც, რა იცი რაში გამოგადგება ადამიანს–მეთქი, გავიფიქრე და... კ(კ–ჭ–ჰ)=ჭ(კ–ჭ–ჰ)... ამდენი ჩოჩვა–ჩოჩვისა და ამ კჭთ;ა აქეთ–იქით თრევით, ცოტა არ იყოს და, დავიღალე და გადავწყვიტე ტვირთი შემემსუბუქებინა. არც ვაციე, არც ვაცხელე და ტოლობის ორივე მხარე გავყავი ერთსა და იმავე (კ–ჭ–ჰ) რიცხვზე. ასე და ამგვარად (კ(კ–ჭ–ჰ)):(კ–ჭ–ჰ)=(ჭ(კ–ჭ–ჰ)):(კ–ჭ–ჰ) ტოლობა კი გაგრძელდა, სამაგიეროდ შემსუბუქდა ჩემი გუდანაბადი და კ ისე იქცა ჭდ, როგორც იტყვიან, როგორც დაგიბარებიათო...
კ თუ ჭდ იქცა, ეს ძვირაფასი თორმეტიც გამცამეტებია და ეგაა...
მანამ, სანამ მე ამას ვხლაფორთობდი, კიდევ ერთხელ შემახსენეს ზეჭეშმარიტება, რომ 12=13ს და ისიც დაურთეს, რომ ესაა ახალი ფორმულა...
და თუ 12=13ს ფორმულაა, და თუ 12 ჭა და 13 კ, მაშინ ჭ=კც (იგივე კ=ჭც) ფორმულა ყოფილა... და თუ ის მართლაც ფორმულაა და საჭიროების შემთხვევაში თუკი შეგვიძლია ასოები რიცხვებითაც შევცვალოთ, საინტერესოა, რა შემრჩება ხელთ, როცა იმ ნაკანჭარებში რიცხვით მნიშვნელობებს შევიტან?
ავიღე კ, ჭ და მათი სხვაობა ჰ, ანუ გამოვაკელი 13ს 12 და მივიღე 1. ბევრს არ მივედ–მოვედე, ერთი უკან კი მივიხედე და რას ვხედავ (კ–ჭ)(კ–ჭ)=ჰ(კ–ჭ) << კ2–2კჭ+ჭ2=კჰ–ჭჰ << კ2–კჭ–კჰ=კჭ–ჭ2–ჭჰ << კ(კ–ჭ–ჰ)=ჭ(კ–ჭ–ჰ) << (კ(კ–ჭ–ჰ)):(კ–ჭ–ჰ)=(ჭ(კ–ჭ–ჰ)):(კ–ჭ–ჰ) << ჭ=კ ან და ანუ კ=ჭ არ მოიზლაზნება... მეც ეს მინდოდა, მივდექი და ჩავსვი და ჩავსვი 12–13ები თავთავის ადგილას და ისინი მხლოდ მაშინ გაუტოლდნენ ერთმანეთს, როცა განულდნენ...
12იც იქა, 13იქა, კან, ჭარ ჰაეც მივაყოლე და 0 აქაო...
