გერმანული სინტაქსი

   ვიდრე  საშინელ განზრახვას მივუხვდებოდი, უკვე გვიან იყო... თავისი ბინძური განზრახვა მოთავებული ჰქონდა... 

ქართული ანდაზაა...

    თუკი ვინმეზე გეტყვიან, თითით საჩვენებელიაო...  შესაძლოა მართალიც იყოს...   თუმცა ეს ჯერ კიდევ არაფერს ნიშნავს...    უმჯობესია, გაარკვიოთ რომელი თითი გამოდგება საამისოდ...

დამაგისტრების შემდგომ...

     ოჰ ქალბატონო , ან უბრალოდ !

    რა მოიგონეთ _ არაა გაყიდვადი პროფესიაო?   აბა რასა ბრაძანებთ?!... არა კი არა გაიხედავ–გამოიხედავ–ჩაიხედავ–თვალს ჩაკრავ თუ გადაკრავ, ყველგან კ ო მ პ ა რ ა ტ ი ვ ი ს ტ ი კ ა შემოგეჩხირება და გაგეჩხირება.... უნდა ითქვას, რომ მეტისმეტად ფართო პროფილოვან–პროფილოსანნი ვართ...
  ლიტერატურასა და ლინგვისტიკაზე რომ აღარაფერი ვთქვათ, ყველაფერი კომპარატივისტულია _ სამართალი (ეგ რომ ფაქტობრივად მართლა შედარებითი იყო, ეჭვი კი მქონდა, მაგრამ ასე ოფიციალურად თუ განაცხადებდნენ, არ მეგონა), ისტორია და კიდე რა ვიცი რა აღარ...
    ერთი სიტყვით, მოკლედ და კონკრეტულად დავასკვენ–დავანაფსკვენე, რომ თავად ცხოვრებაა ფრიად კომპარატივისტული რამ წარმონაქმნი...
 
                                    mit freundliche Grüsse... თვით სანდრო

...

აღმაფრთოვანებს, როცა ფაქტების კონსტანტაციას (თუ კონსტატირებას?)  ფაქტების გარეშე ახდენენ...

განგრძობითი დრო

მინდა plusquamperfektად გაქციო, მაგრამ ჯერ ისევ imperfektი ხარ

...

ხვალიდან დღემდე 

გზებზე

ხვალინდელ დღეზე

ვფიქრდები...

გზას მოაქვს გზადაგზა...

ხანდახან

თანდათან

ვილევი...

გზად ვხვდები...

თან ვხვდები, ამ გზაზე

არასდროს დამხვდები...

13

ცამეტი    ორჯელ ხუთი და სამი. 

ს.ს. ორბელიანი"ლექსიკონი ქართული" (II)  გვ. 331

......

ბევრ ფიქრს გადაფიქრება სცოდნია.

მორფოლოგიური განცხადება

ვარ პირველი პირი, ვეძებ მეორეს....
მესამეები არ გამომეხმაუროთ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

...

შველა არსაიდან...
როგორ შევიძლო, როგორ გავძლო...
დათმენა დათმობა არ გეგონოს;
სხვა არ მწადს, 
არ მწამს
და შენ... – არ ვიცი...
არ ვიცი რატომ ხარ შენ?!
/იქნებ იმად რომ ეს ყოფნაც მყოფნის/

არ გემსხვერპლები,
  გეწყალობები.

ვწუხვარ,
  წახვიდე უნდა...
დაგედევნები _  
  გამდევნიან.
 და ეს იქნება მერემდე.
მერე _ დღე მერვე, უჟამობა _  
  უგანთიადოდ ინათებს,
მერე აღარ დაიბინდებს ხვალისათვის...
ვერასდროს ვიტყვი: „ხვალ, ოდეს მოხვალ...“

და ყველაფერი იქნება დღეს...
  იქმნება...

დღეში ვიქნებით...