საბოლოოდ დავრწმუნდი, რომ ჩემგან ევროპელი ვერ დადგება!!!
რატომ?
საერთოდ აღარ შემიძლია შფოთვა და გმობა...
აღმაშფოთებელ–აღსაშფოთებელ–საგმობ მიზეზ–საბაბებს კი იცოცხლე, არ ვიშურებ არავისთვის.
არავინ, ვერავინ, ნურავინ; არაფერი, ვერაფერი, ნურაფერი; არარა, ვერარა, ნურარა_ დიახ, დიახ ნაცვალსახელებია, თანაც უარყოფითი და ვინ უწყის რამდენი სახელი უარვყავი ჩანაცვლებით... მოდი და ნუ აღშფოთდები, სახელოვანი რომ გგონია თავი?! ისე, თავიც ნაცვალსახელობს ხოლმე შიგადაშიგ, ისევე როგორც კაცი. ამ უკანასკნელთ რაც შეეხებათ, უარყოფითობამდე ხელი ვერ მიუწვდებათ, თავი პირის ნაცვალსახელებს მიეტმასნებასავით და უკუქცევის ფუნქციას ითავსებს, კაცი კი, არც მეტი და არც ნაკლები, განუსაზღვრელობითია... ეს ისე, უცებ გამახსენდასავით, და კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი, რომ ენა გვაფიქრებს ისე, როგორც ვფიქრობთ, ყოველ შემთხვევაში, მე მაფიქრებს და სხვების ცოდვაში ფეხს ვერ ჩავიდგამ, ხელი ისეც ბევრგან მირევია...
ხელებს და ფეხებს ამჯერად თავს (დიახ აქ ნაცვალსახელობს) დავანებებ და...
რაღაც სულ სხვა მინდოდა მეთქვა, მაგრამ თავის დანებებამ მიიპყრო ჩემი თვალთახედვა და ყურადღებაც... დავანებებ თავს _ და–ვ–ა–ნებ–ებ მე მას მას, მე გასაგებია მეა ანუ პირველი პირია; ერთი მას გასაგებია მას ანუ ის ანუ მესამე პირია, მეორე მას კი ის, ანუ თავი და აქ და ამჟამად პირველი პირია, ანუ მესამეა, მაგრამ პირველია ან კიდევ უფრო სწორად თუ ვიტყვით, პირველი, მაგრამ მესამე... ახლა გეკითხებით მე თქვენ, რა ქვია თავს რომ გაიმესამეპირებ?
ახლა ასე გამესამეპირებულმა (თუნდაც გაუმესამებელმა) ამ ყველაფერს შემოვუაროთ და რას ნახავ? თურმე ნუ იტყვი და ერთ ქმედებაში ერთ პირად, სუბიექტად ყოფნა არ გეყო და გაობიექტდი კიდეც... ესე იგი და ამგვარად მოქმედიც ვარ თუ ხარ თუ არის და სამოქმედოც... ანუ ვმოქმედებ და განვიცდი მოქმედებას, ეს ვნებითი გვარის განსაზღვრებას ემსგავსება, არადე ეს ოხერ–ტიალი მოქმედებითისაა... არა რა, თუ ხარ თავი დავანებე უნდა იყო, ვნებით–მოქმედებითი!!! აბა საშუალობა ამასთანა რა მოსატანია, როცა მოქმედებ, არც თავად განიცდი მოქმედებას და არც სამოქმედო მოგეპოვება პირდაპირი ობიექტის სახით... რა ჯობია იმის შეგრძნებას, როცა შენვე ხარ შენი პირდაპირი ობოექტი!!!
ეს სად გადავეშვი? ხომ ვამბობდი, შორს ვარ–მეთქი ევროპიდან!!!
მართლა, ევროპაზე გამახსენდა, გერმანელებისთვის დღე ხვალე დილიდან რომ იწყება ამ ორ სიტყვაზე ერთი თვალის შევლებითაც მიხვდები der Morgen(დილა) და morgen(ხვალ)...
მოდი და ამიხსენი ახლა ამ მოქმედებით–ვნებითს, რას ცვლის დიდი ასოთი დაწერა ან არტიკლთან ერთად ხმარება?!
რამდენიც უნდათ der Morgen–უ–morgen–ებიათ, მე ეს ვერც შემაშფოთებს, ვერც აღმაშფოთებს და არც დავგმობ!!!
